Julię sprowadzono do miasta, żeby wyznaczyła trasy, którymi mieli się poruszać mieszkańcy. Jej celem było wytyczenie ścieżek w taki sposób, aby poruszanie się po nich, wpływając na nastrój przechodnia, jednocześnie kształtowało jego duszę. Ostatecznie to przestrzenne oddziaływanie miało doprowadzić do stworzenia nadczłowieka.
Elden Ring przedstawia świat wiecznej katastrofy, w którym apatia dotyka nawet czasu. W Ziemiach Pomiędzy to we wspominających przeszłość przedmiotach martwych, a nie w ludziach i bogach, iskrzy się jeszcze życie.
BioShock i BioShock 2 to pochwała obiektywizmu. Wypowiedzi twierdzące coś przeciwnego można postrzegać jako potwierdzenie teorii powielaczy zaproponowanej przez Ayn Rand.
The Last Guardian Fumito Uedy to dramat trzech aktorów – chłopca, Trico i Pana Gniazda. Postacie orbitują wokół siebie, oddziałując wzajemnie mimo odległości, jaka je dzieli. Dystans między każdą z nich to nieskończoność.
Miasto. Masa. Maszyna. Soma. Psyche. A pomiędzy tym wszystkim – przeżywanie.
Nieustający ferment w mieście Revachol. Wszystkie idee polityczne i gospodarcze były po kolei wchłaniane przez tkankę miejską, a następnie – zgodnie z logiką historyzmu – konfrontowane ze swoimi przeciwieństwami. Wydaje się jednak, że w momencie, w którym gracz wkracza do świata gry Disco Elysium, ludzka inwencja się kończy, a ferment jest jałowy.
Od samych początków teorii poznania można było usłyszeć zarówno głosy krytyczne, jak i sceptyczne dotyczące możliwości poznawczych człowieka. Sceptycyzm poznawczy w literaturze reprezentuje np. mitologia Wielkich Przedwiecznych stworzona przez H.P. Lovecrafta. Podobne stanowisko zajmuje gra Bloodborne, dla której uniwersum Samotnika z Providence jest kamieniem węgielnym.
Symbolem Death Stranding – najnowszej gry Hideo Kojimy – jest Odradek. Twór ten, zaczerpnięty z miniatury Franza Kafki Troska ojca rodziny, przypomina z wyglądu szpulę nici w kształcie gwiazdy. Nici na Odradku są różnorakie, tak jak zróżnicowane są wątki i tropy tematyczne zawarte w grze.
